Πού οδεύει ο Ολυμπιακός;

Υπάρχει η αίσθηση στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Ελλάδας ότι ο Ολυμπιακός μεγαλώνει σαν σύλλογος όχι τόσο εγχώρια, που δεν αμφισβητεί κανείς πόσο ¨μεγάλος¨ είναι, αλλά ευρωπαϊκά και τολμώ να πω και παγκόσμια. Οι κινήσεις που έχουν κάνει οι άνθρωποί του είναι γενικά σωστές σε συνδυασμό φυσικά και με τις εμφανίσεις της ομάδες στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Ολυμπιακός έχει μετατραπεί, σε αυτό που λένε στην Ευρώπη, selling club! Ειδικά το περασμένο καλοκαίρι πούλησε παίχτες σε εξαιρετικές τιμές και συνεχίζει να το κάνει. Αρκεί να θυμηθούμε, αν τα στοιχεία των μεταγραφών είναι σωστά, τον Φετφατζίδη και τον Fejsa. Αποκορύφωμα προφανώς η μεταγραφή του Μήτρογλου έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ περίπου.

Η σωστή και εξαιρετική δουλειά που γίνεται από τον Michel και τους συνεργάτες του στις προπονήσεις εξελίσσει τους ποδοσφαιριστές σε τέτοιο βαθμό ώστε να πουληθούν σε μια υψηλότερη τιμή από αυτή που πραγματικά αξίζουν. Η δουλειά αυτή παίζει  σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και του ίδιου του συλλόγου αφού οι ποδοσφαιριστές είναι ο καθρέφτης του. Δείτε για παράδειγμα πως ήταν και πως εξελίχθηκε ένας παίχτης σαν τον Ολαϊτάν. 
Τέτοιες λεπτομέρειες είναι δείγματα προόδου.

Η πιο σημαντική κίνηση όμως για τον γράφοντα είναι η συμμετοχή στο τουρνουά στις ΗΠΑ με ομάδες μεγαθήρια. Αυτό το τουρνουά είναι τεράστια ευκαιρία να αναπτυχθεί ο Ολυμπιακός, ανάλογα βέβαια με τις εμφανίσεις που θα κάνει αγωνιστικά και θα αποκτήσει συμπάθειες και στην τεράστια αγορά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Φυσικά αν δεχθεί πεντάρες περισσότερο δυσφήμιση και χλευασμός θα είναι παρά άνοιγμα. Λέω ότι δεν φτάνει η συμμετοχή και αυτό είμαι σίγουρος ότι θα το προσέξουν οι άνθρωποι της ομάδας.

Μέχρι τώρα όλα καλά και θετικά αλλά κάπου υπάρχει ένας κίνδυνος. Από τότε που τον ανέλαβε ο Μαρινάκης, δίνοντας ένα σκασμό λεφτά στον Κόκκαλης και αγοράζοντας και τα χρέη, προσπάθησε να ισορροπήσει οικονομικά τον σύλλογο απαλλάσσοντας τον από τα χρέη και φυσικά να κάνει απόσβεση και στην επένδυσή του όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Ο Μαρινάκης δεν θέλησε να ρισκάρει. Πήρε υπό τον έλεγχό του όλα τα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου είτε αυτή είναι η ΕΠΟ είτε αυτή είναι η διαιτησία. Μαζί με ομάδες που ανέβασε στην SuperLeague και είναι δορυφόροι του, πήρε υπό τον έλεγχο του και τους περισσότερους μικρούς που απευθύνθηκαν σε αυτόν για στήριξη ώστε να επιβιώσουν. Όσοι δεν συμμορφώθηκαν σιγά σιγά, ενίοτε και βίαια, απομακρύνθηκαν ή απομακρύνονται.

Με αυτόν τον τρόπο εξασφάλισε το πρωτάθλημα, συνεπώς και τα χρήματα από το Champions League, και επιπλέον να αγοράζει με ευτελή ποσά ποδοσφαιριστές που μπορεί να τους εξελίξει και αργότερα να τους πουλήσει μεγαλώνοντας την διαφορά αγοράς – πώλησης και τέλος μεγιστοποιώντας το κέρδος.

Φυσικά τέτοιες πρακτικές τις έχουμε δει και στο εξωτερικό με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Bayern Munchen. Όλοι θυμόμαστε την αντίδραση της Borussia Dortmund για τον Gotze και κυρίως για τον Levandowski όπου ο τεχνικός διευθυντής της τελευταίας δήλωσε ότι η Bayern προσπαθεί να τους αποδυναμώσει. Το ίδιο κάνει και ο Μαρινάκης αποδυναμώνοντας όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος οι οποίες αναγκάζονται να δώσουν κάποιον ποδοσφαιριστή με ευτελή ποσά προσβλέποντας στην βοήθεια του μεγάλου αφεντικού σε στιγμές αδυναμίας.

Θέλοντας όμως να κάνει αυτή την απόσβεση όσο πιο γρήγορα γινόταν έκανε το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος manager στην εταιρία που διευθύνει. Δυσφημεί το brand name του συλλόγου τόσο στο εσωτερικό, που ακόμη και οι ίδιοι οι φίλοι της ομάδας, της έχουν γυρίσει την πλάτη(τελικός κυπέλλου με Αστέρα Τρίπολης), αλλά και στο εξωτερικό, όπου συχνά πυκνά βγαίνουν δημοσιεύματα για τα πεπραγμένα του Ολυμπιακού στην Ελλάδα. Οι οικονομολόγοι γνωρίζουν ότι μία άσχημη είδηση μένει περισσότερο στο μυαλό του θεατή απ’ ότι εκατό καλές. Ότι χτίζει αγωνιστικά το καταστρέφει με τις κινήσεις στο εσωτερικό.

Επίσης η τόσο απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης στο εσωτερικό και απομύζηση της εγχώριας αγοράς αποδυναμώνοντας τους υπόλοιπους στρέφουν τον θεατή ακόμη και τον τηλεοπτικό θεατή σε άλλα πρωταθλήματα πιο ¨καθαρά¨ ή αν θέλετε όχι τόσο απροκάλυπτα διεφθαρμένα. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι η Serie A δεν είναι διεφθαρμένη αλλά παρακολουθείται άνετα από τον θεατή; Χάνει λοιπόν ο Ολυμπιακός θεατές από την μεγαλύτερη του αγορά, την εγχώρια, οι οποίοι γυρνούν την πλάτη στο ελληνικό πρωτάθλημα και ασχολούνται με αυτά του εξωτερικού. Το αποτέλεσμα είναι να φτάσει σε σημείο να μειωθούν τα έσοδα από τα τηλεοπτικά και τα εισιτήρια σε τέτοιο βαθμό που να σταματήσει την όποια ανάπτυξη μπορεί να έχει ως σύλλογος. Τέτοιες πρακτικές έχουν ταβάνι.

Τελειώνοντας, ο Ολυμπιακός μπαίνει πια σε ένα σταυροδρόμι τώρα που έχει ισορροπήσει τα οικονομικά του. Ή θα συνεχίσει την ίδια πρακτική που έχει ταβάνι και μακροπρόθεσμα πισωγύρισμα ή θα αλλάξει τακτική εξελίσσοντας τους αντιπάλους μέσω της ανάπτυξης της λίγκας και καθαρίζοντας σιγά σιγά το όνομά του για να μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω τόσο οικονομικά όσο και αγωνιστικά. Γιατί ως γνωστόν όσο προοδεύει ένας κλάδος τόσο προοδεύουν και οι άνθρωποι ή οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με αυτόν.

Posted in: Απόψεις,Ελλάδα,Adons