Stade Rennais FC : Ένα καινούριο project σε κίνδυνο.

Ακόμα δεν έχω χωνέψει τις αποφάσεις που πήραν το καλοκαίρι οι ιθύνοντες της ομάδας και παρακολούθησα τις εξελίξεις με ιδιαίτερη επιφύλαξη. Για την ιστορία ο πάμπλουτος και πασίγνωστος ιδιοκτήτης της ομάδας, Pinnault (κυρίως από την σχέση του με την Salma Hayek και την συλλογή έργων τέχνης) αποφάσισε να απολύσει τον επί δώδεκα χρόνια άρχοντα του αγωνιστικού τμήματος και γενικό διευθυντή Dreossi και να αλλάξει όλη τη δομή του συλλόγου από την κορυφή ως τα νύχια.

Πάλι για την ιστορία, η Rennes χρωστά πολλά στον Pinnault που την έσωσε από οικονομικό και εντέλει αγωνιστικό μαρασμό. Οι φίλαθλοί της, υποστηρίζουν ότι αν δεν υπήρχε αυτός η ομάδα θα ήταν ασανσέρ μεταξύ Ligue 1 και Ligue 2. Όμως, αυτή η επιτυχία οφείλεται εν πολλοίς και στον Dreossi ο οποίος κατάφερε σε αυτά τα δώδεκα χρόνια να ισορροπίσει τα οικονομικά αλλά και να δημιουργήσει τις πιο φημισμένες ακαδημίες στη Γαλλία. Του χρεώνουν όμως την ψυχολογία “loser“ που έχει η ομάδα σε σημείο να βγαίνει ο πρόεδρος της, Frédéric de Saint Sernin και να δηλώνει ότι „ο μόνος loser στην ομάδα είναι ο Dreossi“!

Μαζί με τον Dreossi(φωτό) απολύθηκε και ο επί τέσσερα χρόνια εκλεκτός του, Antonetti, ο οποίος πάντως αγανακτούσε και διατυμπάνιζε από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι δε γίνεται να δουλέψει όταν την τελευταία στιγμή του έφευγαν παίχτες και ότι ήταν η τελευταία χρονιά που δουλεύει με τόσους πολλούς νέους σε ηλικία και άπειρους παίχτες. Τον διαδέχθηκε ο Montannier που έδειξε να κάνει καλή δουλειά στην βάσκικη Sociedad οδηγώντας την στην τέταρτη θέση της La Liga.

Όπως έγραψα παραπάνω ο Montannier δεν ήταν η μόνη αλλαγή. Η θέση του γενικού διευθυντή που κατείχε ο Dreossi καταργήθηκε και οι αρμοδιότητες μοιράστηκαν μεταξύ του προέδρου και του προπονητή, ο υπεύθυνος των ακαδημιών διατηρήθηκε στη θέση του αφού η δουλειά του κρίθηκε ικανοποιητική ενώ άλλαξε και ο υπεύθυνος του τμήματος scouting με την πρόσληψη του Jean Luc Buissine από την Monaco.

Η Rennes συνέχισε την τακτική να πουλά και να στηρίζεται κατά κύριο λόγο στις ακαδημίες της ενώ αποκτήθηκαν κάποιοι έμπειροι παίχτες στην άμυνα και ο Nelson Oliveira στην επίθεση. Η έλευση του Montannier όμως έφερε και αλλαγές στην προπόνηση. Χαρακτηριστική η δήλωση του Danze : „τώρα κάνουμε περισσότερα σπριντ αντί να τρέχουμε μεγάλες αποστάσεις“! Φυσικά είδαμε και αλλάγή του συστήματος από 4-2-3-1 σε χαμηλό 4-3-3.

Οι παίχτες όμως ένιωσαν αμέσως την αλλαγή, και τα αποτελέσματα, ακόμη και μετά από έναν ολόκληρο γύρο, δεν είναι καλά. Δεν έχουν προσαρμοστεί στο νέο σύστημα, τόσο τακτικά όσο και στην αντιμετώπιση που έχουν από τον προπονητή τους. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια είχαν συνηθίσει στις φωνές και στις αγριάδες του Antonetti από την πιο ήρεμη και συγκαταβατική προσέγγιση του Montannier, κάτι που φαίνεται να τους δυσκολεύει παρά τα αρχικά τους χαμόγελα.

Ο νέος προπονητής έριξε το βάρος του στο σουλούπωμα της άμυνας και τα αποτελέσματα στην αρχή ήταν θετικά. Πολλοί μίλησαν για το „Montannier effect“ αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν περισσότερο τακτική του Antonetti με πρέσινγκ ψηλά. Όσο άλλαζε το σύστημα, τα πράγματα εξελίσσονταν χειρότερα. Ο νεοφερμένος από την PSG, Armand, μπορεί να πρόσθεσε εμπειρία αλλά είναι αργός και ο έτερος κεντρικός αμυντικός, Kana-Biyik, επιφορτίστηκε και με τον ρόλο να καλύπτει τις μεγάλες μπαλιές από την αντίπαλη άμυνα με όχι και ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα.

Το χαμηλό 4-3-3 προϋποθέτει κράτημα της μπάλας από τους μέσους τόσο από αυτούς στο κέντρο όσο και από αυτούς στα πλάγια για να ανεβεί όλη η ομάδα μαζί. Στη Γαλλία όμως οι ποδοσφαιριστές έχουν μάθει από μικρή ηλικία να δίνουν την μπάλα γρήγορα σε αντίθεση με τους Ισπανούς. Ειδικά οι εξτρέμ Alessandrini, Kadir, Pitroipa έχουν μάθει να παίζουν γρήγορα την μπάλα και δυσκολεύονται πολύ με αυτό το σύστημα. Αποτέλεσμα είναι να χαθούν όλοι στη μετάφραση και τα αποτελέσματα να μην είναι τα επιθυμητά. Η ομάδα μοιάζει μπουλούκι με τον καθένα να μην μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα.

Ενώ αρχικά ο Montannier είχε δεχθεί να παίξει με νέους και άπειρους παίχτες, στην συνέχεια κατάλαβε ότι δεν μπορεί να βγεί έτσι η χρονιά και συντάχθηκε με την άποψη του Antonetti(φωτό). Δικές του δηλώσεις είναι αυτές που έλεγε ότι οι νεαροί παίχτες μπορούν να εξελιχθούν και να δώσουν το κάτι παραπάνω αλλά δεν μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο μια ομάδα και δεν μπορεί μια ομάδα να έχει σαν κορμό νεαρούς παίχτες.

Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει αλλιώς το όλο εγχείρημα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό και η περσινή 12^η θέση να μοιάζει επιτυχία. Το χειρότερο σενάριο είναι να πέσει κατηγορία η ομάδα που δεν είναι και πολύ μακρυά αν λάβεις υπόψη το πόσο κοντά είναι στην τελευταία τριάδα αλλά κυρίως το πόσο άσχημες εμφανίσεις κάνει. Το πιο επίφοβο όμως είναι ότι δεν έχει βγάλει από πάνω της την ταμπέλα του “loser“ που είναι και το μεγάλο στοίχημα του ιδιοκτήτη και του προπονητή.

Όμως μέχρι να αποβάλει αυτή την ταμπέλα θα πρέπει να αντέξει. Ο Montannier πρέπει να βρει λύσεις άμεσα. Θα πρέπει η ομάδα του να πάρει αποτελέσματα διότι το εγχείρημα μπορεί να τιναχθεί στον αέρα και η μεταβατική περίοδος να οδηγήσει σε μια καταστροφή άνευ προηγουμένου. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Posted in: Απόψεις,Γαλλία,Adons