Stade de Reims : Η ταπεινότητα δεν είναι εχθρός της αισιοδοξίας

Δεν μπορείς να βρεις καλύτερη φράση που να χαρακτηρίζει τόσο πολύ την ομάδα της πόλης της Reims. Η συγκεκριμένη ανήκει στον πρώην πια γενικό διευθυντή και νυν της PSG, Olivier Letang. Η ιστορική Reims ήρθε για να μείνει και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι θα το πετύχουν.

Ιστορικά η περιοχή αποτελούσε τον τροφοδότη του Παρισιού μαζί με όλες τις άλλες περιοχές πέριξ της πρωτεύουσας. Η διαφορά της όμως από τις άλλες είναι η ισχυρή μοναστηριακή επιρροή της στα θρησκευτικά δρώμενα σε σημείο να έπαιζε τον ίδιο ρόλο που έπαιξε και το Westminster Abbey στην Βρετανία. Άλλωστε εκεί γινόταν η στέψη του εκάστοτε βασιλιά. Λόγω αυτού κέρδισε και την μάχη της σαμπάνιας από την Βουργουνδία.

Έτσι, σε αυτή την αγροτική κατά κυρίως περιοχή η ομάδα μεσουρανούσε την δεκαετία του ’50 και την αρχή του ’60 κατακτώντας 6 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα και συμμετέχοντας σε 2 τελικούς πρωταθλητριών. Όμως από τότε βρισκόταν στην αφάνεια. Το ’00 την βρήκε στην Ligue 2 και την σεζόν 09/10 πέφτει  στην Nacional έχοντας όμως ήδη κάνει την απαραίτητη ανακαίνιση στο Auguste Delaune και προπονητικό κέντρο.

Ξεκινώντας πάλι από την αρχή οι ιθύνοντες έχοντας σαν μαγιά τις εγκαταστάσεις έθεσαν σαν στόχο την άμεση επιστροφή στην δεύτερη κατηγορία και το κατάφεραν με συνολικά 400.000€ badget. Την πρώτη χρονιά προσληφθεί και Hubert Fournier και η ομάδα τα πήγε σχετικά καλά μένοντας στην κατηγορία. Η επόμενη ήταν η χρονιά τους και χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι ανέβηκαν στην Ligue 1.

Μην ξοδεύοντας τεράστια ποσά και διατηρώντας την ισορροπία στα οικονομικά κατάφεραν με την δύναμη της φανέλας, το πάθος και δύναμη τους να παραμείνουν στην κατηγορία. Φέτος δείχνουν να κάνουν το βήμα παραπάνω τουλάχιστον με βάση τις εμφανίσεις τους.

Ο Fournier είναι έξυπνος και σοβαρός προπονητής. Το στυλ του είναι αυτό που κυριαρχεί στη Γαλλία και δείχνει ότι πιάνει. Η Reims την περσινή χρονιά ήταν μαζί με την Toulouse η πιο σφιχτή ομάδα. Ο προσανατολισμός της ήταν αμυντικός με κύριο στόχο να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα και αν καταφέρει να βάλει γκολ έχει καλώς. Μην έχοντας όμως επιθετικούς ποδοσφαιριστές δεν τα κατάφερνε πάντα.

Το κατάλαβαν στην ομάδα και οι μεταγραφές ως επί το πλείστον τόσο τον προηγούμενο χειμώνα όσο και καλοκαίρι ήταν επιθετικοί παίχτες για να διευκολύνουν στο γκολ. Δεν άλλαξαν τίποτα άλλο. Η ομάδα και φέτος έχει αμυντικό προσανατολισμό αλλά είναι πιο εύκολη στο γκολ. Ο προγραμματισμός ήταν σωστός χωρίς μάλιστα να ξεφεύγουν οικονομικά και χωρίς να αλλάζουν κάθε χρόνο τον κορμό της ομάδας.

Τελειώνοντας, το συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι τελείως αθόρυβα και χωρίς να ανακοινώνουν μεγάλους στόχους έχουν καταφέρει να προοδεύουν κάθε χρόνο με σταθερά βήματα όντας παράλληλα αισιόδοξοι για το μέλλον. Ίσως πρέπει να προσέξουμε λίγο παραπάνω αυτήν την ομάδα και να διδαχθούμε από αυτό που κατάφεραν. Ας μην ξεχνούμε και το μότο τους : η ταπεινότητα δεν είναι εχθρός της αισιοδοξίας.

Posted in: Απόψεις,Γαλλία,Adons